ژ) نتیجه گیزی پایانی

 با لحاظ و منظور نمودن تمامی مباحث و بویژه مطالب بند " ذ "؛ نتیجه از یکسو اینکه زمینه ساز و مسبب رخداد و فاجعه سال شصت و یک هجری که به شهادت امام حسین ع و یاران با وفایش و سپس گرفتاری و اسارت بازماندگانشان انجامید؛ همانا اهل عراق بودند که با دعوتهای مکرر از ایشان برای پذیرفتن پیشوایی شان، وی را از مکه به عراق کشاندند و سپس با حاکم شدن عبیدالله بن زیاد بر سرشان، امام را تنها گذاشتند و ... از سوی دیگر اینکه زمینه ساز فاجعه بی سابقه مدینه النبی در سال شصت و دو، خود اهل شهر بودند که پس از رسیدن به حق الیقین که یزید اهل فسق و فجور است، او را از خلافت خلع و متعاقب آن با طی روشی نادرست با عبدالله بن حنظله بیعت کردند و ... پس از آن با عکس العمل سراسر انزجار سپاه شام به دستور یزید و ... مرارتهای بعد از آن روبرو شدند و این است دیگر تفاوت ماهوی وقایع تاریخی کربلا و مدینه و حتی کربلا و حجاز که بخاطر بیعت اهل آن با عبدالله بن زبیر، موجبات حرمت شکنی کعبه و مکه را طی حملات یزید و بعد حجاج بن یوسف فراهم آوردند. بعبارت دیگر؛ رخداد کربلا مبتنی بر حق و فی سبیل الله بود، و مدینه به لحاظ عکس العمل به رخداد کربلا و بعد فاسق دانستن یزید و خلع او از خلافت نیز مبتنی بر حق بود، اما روش پیگیری آن فی سبیل الله نبود بلکه دنیا دوستان و قدرت طلبان آنرا دستاویزی برای رسیدن به آمال دنیایی خود ضمن بیعت ستاندن از مردم خود هم در مدینه و هم در حجاز قرار دادند و تمام اینها بدین معناست که مرتبط با این وقایع و فجایع تاریخی، تنها نباید یزید بن معاویه را مقصر دانست بلکه مرتبط با هر رخدادی باید مسببان و زمینه سازان آنرا هم منظور نظر داشت و معترف بدان بود، مبنی بر اینکه مسبب رخداد کربلا، اهل عراق بودند و مسبب وقایع مدینه النبی و بعد حجاز، به ترتیب عبدالله بن حنظله و عبدالله بن زبیر و بیعت کنندگان با آن دو بودند. و مرتبط با حقانیت امام حسین ع و راه او و نیز حقانیت تام و تمام واقعه کربلا که طی آن خون آن امام همام و یاران با وفایشان به ناحق بر زمین ریخته شد و فی سبیل الله و بلکه فی مرضات الله بود، همین امر قابل مشاهده که، این حرکت هر روز بر شکوه و الگو و حق بودنش در گستره زمین در سرزمین های گوناگون در بین مردم با گرایش ها و بینش های مذهبی متعدد افزوده می شود.

اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد و مماتی محمد و آل محمد.

الحمدلله رب العالمین.

سید رضا شفیع اف. بیشت و پنجم شهریور هزار و چهارصد و دو خورشیدی مطابق با سالروز شهادت امام رضا ع. 

منابع:

- قرآن کریم.

- ویکی فقه. {3}. با عنوان مفاد صلح نامه امام حسن. https://fa.wikifeqh.ir.

- پیشوایی مهدی. منبع: مقتل جامع سید الشهداء. ج1. صص 451-460. با عنوان نامه یزید به حاکم مدینه. بر گرفته از سایت: https://fa.wikifeqh.ir.

- مکارم شیرازی آیت الله العظمی. آیین رحمت. معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی. با عنوان عبدالله بن عمر در باره بیعت با امام علی ع چه برخوردی کرد؟ 325157. برگرفته از سایت:

makarem.ir/maaref/fa/article/index/325157/

- ویکی فقه،{2}. دانشنامه حوزوی با عنوان عبدالله بن عمر. https://fa.wikifeqh.ir.

- ویکی اهل البیت. دانشنامه اسلامی. با عنوان عبدالله ابن عمر.                     https://wiki.ahlolbait.com.

- امیر زاده معصومه. با عنوان: معترضان به ولیعهدی یزید در زمان معاویه چه کسانی بودند؟. بر گرفته از سایت:

https://www.karbobala.com/articles/info/1719

- ثارالله ولیعصر عج. {1}.با عنوان وصیت معاویه به یزید هنگام مرگ طبق نقل طبری و دیگران:

 https://sarallah.valiasr-aj.com

- مهدی نژاد امید. گروه فرهنگی مشرق. 1390. با عنوان وصیت معاویه به یزید در باره حسین ع. بر گرفته از سایت:

https://www.mashreghnews.ir/news/81541

- ویکی شیعه. با عنوان صلح امام حسن علیه السلام. https://fa.wikishia.net/view.

- مکارم شیرازی آیت الله العظمی. آیین رحمت. معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی. با عنوان مفاد صلح نامه امام حسن ع با معاویه. 323581.

 https://makarem.ir/maaref/fa/article/index/323581

- لیالی محمدعلی. مجله پرسمان ویژه نامه سجاده های مکتوب. با عنوان امام سجاد علیه السلام و واقعه حره. برگرفته از سایت:  

https://hawzah.net/fa/Magazine/View/4892/7933/103255

- مکارم شیرازی آیت الله العظمی. آیین رحمت. معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی. با عنوان علت شرکت نکردن امام سجاد ع در قیام حره (شورش مدینه). (321877).

https://makarem.ir/main.aspx?lid=321877

- ویکی فقه. {1}. با عنوان عبدالرحمن ابن ابی بکر. بخش هشت با عنوان عبدالرحمن بن ابی بکر.

https://fa.wikifeqh.ir/

- ثارالله ولیعصر عج. {2}. با عنوان عبدالرحمن بن ابی بکر. http://sarallah.valiasr-aj.com