Ø        یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ وَمَنْ یَتَّبِعْ خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ فَإِنَّهُ یَأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ وَالْمُنْکَرِ وَلَوْلا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ مَا زَکَا مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ أَبَدًا وَلَکِنَّ اللَّهَ یُزَکِّی مَنْ یَشَاءُ وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ. (21) نور

   خداوند یکتا در این آیه ی کریمه به طور ویژه مومنین را خطاب قرار می دهد و به آنان می فرماید که پیروی گامهای شیطان را نکنند، چرا که پیروی گامهای شیطان یعنی دستورات او را پیروی کردن که چیزی جز کارهای زشت و ناپسند نیست که نمونه های آن همان هاست که در آیات فوق اشاره شد؛ اینکه خدای ناکرده به مقوله ی زنا نزدیک شوند و یا اینکه به دیگران یا به همسران خود نسبت زنا دهند یا پیروی بهتان منافقین و فاسقین را نسبت به دیگر مومنین بنمایند و یا در جهت آنچه که شنیده اند برای گسترشش بدون دانش بکوشند و یا اینکه باز خدای ناکرده در زمره ی کسانی باشند که دوستدار آن هستند که فحشا و کار زشتی بین گروندگان و مومنین شیوع یابد و ...

    باری؛ خداوند یکتا در ادامه ی آیه باز از فضل و رحمت خود بر سر گروندگان سخن به میان می آورد مبنی بر اینکه اگر فضل و رحمتش بر مومنین نبود هیچ یک از آنان هر گز پاک نمی شدند؛ لیکن او هر کس را که بخواهد پاکیزه میگرداند که همانا او شنوای داناست؛ مبنی بر اینکه او می شنود و می بیند و دانای به این امر است که چه کسی به زبان ایمان آورده و در دل پیروی گامهای شیطان را می کند و بدنبال این است که بهتانی را به دیگر مومنین بزند و ... نیز شنوا و داناست نسبت به اینکه چه کسانی از مومنین به دل ایمان آورده و برای گناهانشان از او آمرزش می خواهند و پس از آمدن دانش پیرامون امور از انجام کارهای بد می پرهیزند و تنها آیات خدا را می شنوند و فرمان می برند و لذا نتیجه ی کارشان این می شود که خدای یکتا نیز بیش از پیش پاکیزه شان می گرداند.

    اما آنچه باید اینجا افزوده شود این است که نخست باید دانست که خدای یکتا از فحشا و منکر و بغی نهی می کند که نمونه های آن آیات پیشین می باشد: «إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالإحْسَانِ وَإِیتَاءِ ذِی الْقُرْبَى وَیَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْکَرِ وَالْبَغْیِ یَعِظُکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ (90) نحل با توجه به آیات 91-97 ». و دوم اینکه این نماز است که از هر گونه فحشا و منکری باز می دارد. پس اگر کسی از مومنین بدنبال این است که دچار تردید در ایمانش و آنچه که بدان ایمان آورده یعنی یکتاپرستی و ایمان به رسالت رسولان و کتابهای الهی از جمله قرآن کریم و .. نشود و نیز بدبنال فحشا اعم از زنا و لواط و ... نرود لذا لازم است که نماز بخواند و بر آن مداومت و محافظت نماید که این نیز از جمله فضل و رحمت الهی است که این فرع را قرار داده است تا هم افراد از شرک باز بمانند: «فَأَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ حَنِیفًا فِطْرَةَ اللَّهِ الَّتِی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْهَا لا تَبْدِیلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذَلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَعْلَمُونَ (30) مُنِیبِینَ إِلَیْهِ وَاتَّقُوهُ وَأَقِیمُوا الصَّلاةَ وَلا تَکُونُوا مِنَ الْمُشْرِکِینَ (31) مِنَ الَّذِینَ فَرَّقُوا دِینَهُمْ وَکَانُوا شِیَعًا کُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَیْهِمْ فَرِحُونَ (32) روم»[1] و هم اینکه بدنبال هیچ گناهی و محرماتی که عذاب خدا را برایشان در پی دارد نروند[2] و از سوی دیگر به لطف و برابر سنت و وعده اش که تغییر و تخلف ناپذیر است پاکیزه شوند که خدای یکتا همانا هر آینه شنوای داناست. که البته آنچه از این آیه کریمه بر می آید این است که هم به موازات هم بایستی تنها و تنها کتاب خدا را تلاوت کرد و هم اینکه به بدنبال آن نماز را به پا داشت؛ امری که در واقع پیامبر مکرم اسلام ص مخاطب آن بوده است اما گستره ی آن تمام مومنین را که پس از خداوند باید فرمانبر و پیرو او باشند را در بر می گیرد. در واقع این دو برای راهنمایی و رستگار شدن و نیز از جمله ی شایستگان بودنقرین یکدیگرند. (170 اعراف).

     و اضافه بر این موضوع اینکه خدای یکتا در جایی از قرآن نیز فرموده است که چه کسانی را پاکیزه نمی گرداند: « إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْکِتَابِ وَیَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَنًا قَلِیلا أُولَئِکَ مَا یَأْکُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ إِلا النَّارَ وَلا یُکَلِّمُهُمُ اللَّهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَلا یُزَکِّیهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ (174) أُولَئِکَ الَّذِینَ اشْتَرَوُا الضَّلالَةَ بِالْهُدَى وَالْعَذَابَ بِالْمَغْفِرَةِ فَمَا أَصْبَرَهُمْ عَلَى النَّارِ (175) ذَلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ نَزَّلَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ وَإِنَّ الَّذِینَ اخْتَلَفُوا فِی الْکِتَابِ لَفِی شِقَاقٍ بَعِیدٍ (176) بقره ». پس برابر این آیه کریمه روشن می شود که کسانی که آیات کتاب خدا که سراسر حق است را هم می پوشانند و هم اینکه به بهای اندک می فروشند و در واقع گمراهی را بر راهنمایی شدن و عذاب را بر آمرزش خریدند؛ پس یکی از تبعات کار آنها این است که خدای یکتا آنان را پاکیزه نمی گرداند.

   و بدینگونه است در این رابطه این آیه کریمه: « إِنَّ الَّذِینَ یَشْتَرُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَأَیْمَانِهِمْ ثَمَنًا قَلِیلا أُولَئِکَ لا خَلاقَ لَهُمْ فِی الآخِرَةِ وَلا یُکَلِّمُهُمُ اللَّهُ وَلا یَنْظُرُ إِلَیْهِمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَلا یُزَکِّیهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ (77) آل عمران با توجه به آیات 70-78» و این آیه  کریمه می رساند که کسانی که عهد خدا و نیز سوگندهایشان را به بهای اندک می فروشند؛ بنابراین یکی از پیامدهای کار آنان این است که خدای یکتا آنان را پاکیزه نمی گرداند.

    پس نتیجه اینکه برای راهنمایی و رستگاری و پاکیزه شدن لازم است که مومنین تنها آیات و کلام الهی که همه و همه در قرآن کریم است را ملاک کارهای خود قرار دهند و نه سخنی جز آن را که همانا روشن است که تنها آن کسی می تواند رستگاری و کامروایی را برای انسان ها به ارمغان بیاورد که آفریینده آنها باشد که همانا او کسی نیست و نبوده و نمی تواند باشد جز خدای یکتا یعنی همان " الله " . پس بایسته است که تنها به سخنان او گوش فرا داده و فرمان برده شود. که او همانا پیامبرانش را برانگیخته تا آیاتش را بر مردم قوم و امت خود بخوانند تا بدین وسیله آنان را علاوه بر آموختن کتاب و حکمت؛ پاکیزه گرداند : « لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ إِذْ بَعَثَ فِیهِمْ رَسُولا مِنْ أَنْفُسِهِمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَإِنْ کَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِی ضَلالٍ مُبِینٍ (164) آل عمران.» / « هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الأمِّیِّینَ رَسُولا مِنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَإِنْ کَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِی ضَلالٍ مُبِینٍ (2) جمعه» . پس مشخص می شود که خدای یکتا مردم را به واسطه آیاتش که بر رسولانش وحی کرده است مردم را پاکیزه می گرداند و لذا هر کس در پی این امر است و حتا اینکه از دانش کتاب و حکمت قرآن برخوردار شود ؛ لازم است که تنها کلام الهی را سرلوحه کارهای خود قرار دهد و نه کلامی جز آن را.

Ø       وَلا یَأْتَلِ أُولُو الْفَضْلِ مِنْکُمْ وَالسَّعَةِ أَنْ یُؤْتُوا أُولِی الْقُرْبَى وَالْمَسَاکِینَ وَالْمُهَاجِرِینَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلْیَعْفُوا وَلْیَصْفَحُوا أَلا تُحِبُّونَ أَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَکُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ . (22) نور

این آیه کریمه به روشنی می رساند که مومنین از صاحبان فضل لازم است که بر اساس توانگری شان هم به خویشاوندان و تهیدستان و کوشش کنندگان در راه خدا انفاق کنند و هم اینکه دارای صفات عفو و گذشت و همنشینی و مراوده با دیگران باشند، یعنی از هر گونه خشم یا قهر یا کینه ای و انتقامی بپرهیزند که همانا آمرزش خداوند در عمل به این دستورات او است؛ البته اگر کسی دوستدار این است که خدا او را بیامرزد که همانا او بسیار آمرزنده مهربان است.

Ø        إِنَّ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلاتِ الْمُؤْمِنَاتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیَا وَالآخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ.(23) نور

 خداوند یکتا و دانای به تمام امور در این آیه کریمه نتیجه کار کسانی را متذکر می شود که به زنان مومن بی خبر از امر، نسبت زنا می دهند؛ که این سرانجام برای چنین کسانی این است که آنان در هر دو سرا مورد نفرین قرار می گیرند در حالی که برایشان عذاب بزرگ نیز می باشد.    پس برابر این آیه کریمه روشن می شود که هیچ کسی و حتا هیچ مومنی حق ندارد که به هیچ زن مومن بی خبری در این زمینه بیاید و نسبت و تهمت زنا ببندد؛ چرا که نتیجه کارش نفرین در دو جهان ضمن عذاب بزرگ برای اوست. در واقع و به عبارتی دیگر روشن می شود که چه کسانی نمود و شایسته این هستند که در دو گیتی مورد لعن و نفرین الهی قرار گیرند.؛ حتا اگز از مومنین و در زمره این گروه از تهمت زنندگان باشند. والله اعلم.

Ø         یَوْمَ تَشْهَدُ عَلَیْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَأَیْدِیهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ.(24) نور

و در این آیه کریمه مشخص می شود که آن عذاب بزرگ برای چنین تهمت زنندگانی در روزی است که زبان ها و دست ها و پاهای شان علیه آنان گواهی می دهند. آن هم به خاطر آنچه که در زمان زنده بودنشان انجام می دادند. یعنی در روز قیامت. نتیجه نخست اینکه شهادت دادن اعضا علیه صاحبان خود روزی از روزهای خدا و مرتبط با سرای دیگر است که هیچ تردیدی در آن نیست و لذا اکثر مردم از این امر علیرغم بیان آن در آیات قرآن از آن بی اطلاعند اما آنچه هست این است که مومنین نباید از چنین امری ناآگاه و یا خدای ناکرده به دور باشند چرا که این امر برابر آنچه که او اتمام حجت کرده و خبر داده رخ خواهد داد: «وَیَوْمَ یُحْشَرُ أَعْدَاءُ اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ یُوزَعُونَ (19) حَتَّى إِذَا مَا جَاءُوهَا شَهِدَ عَلَیْهِمْ سَمْعُهُمْ وَأَبْصَارُهُمْ وَجُلُودُهُمْ بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ (20) وَقَالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَیْنَا قَالُوا أَنْطَقَنَا اللَّهُ الَّذِی أَنْطَقَ کُلَّ شَیْءٍ وَهُوَ خَلَقَکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ (21) وَمَا کُنْتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَنْ یَشْهَدَ عَلَیْکُمْ سَمْعُکُمْ وَلا أَبْصَارُکُمْ وَلا جُلُودُکُمْ وَلَکِنْ ظَنَنْتُمْ أَنَّ اللَّهَ لا یَعْلَمُ کَثِیرًا مِمَّا تَعْمَلُونَ (22) وَذَلِکُمْ ظَنُّکُمُ الَّذِی ظَنَنْتُمْ بِرَبِّکُمْ أَرْدَاکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ مِنَ الْخَاسِرِینَ (23) فَإِنْ یَصْبِرُوا فَالنَّارُ مَثْوًى لَهُمْ وَإِنْ یَسْتَعْتِبُوا فَمَا هُمْ مِنَ الْمُعْتَبِینَ (24) فصلت با توجه به آیات 13-29 »؛ پس باید که مومنین مواظب گفتارها و رفتارهای خود در نهان و آشکار باشند و از خدا  از آن جهت که به تمام اعمال و امور آگاه و داناست و نیز از چنین روزی یعنی روز شهادت دادن اعضای فرد علیه صاحبش بترسند. و دوم اینکه در واقع چون این ها موجب این بهتان و نسبت زنا به زنان پاکدامن مومن بی خبر از آن کار بد شدند لذا مستوجب این نفرین دو جهانی و عذاب در آن روزی که اعضایشان علیه آنها گواهی می دهد می شوند؛ چرا که آنان بر سخن و بهتانشان گواهی نداشتند؛ اما خداوند یکتا و شنوا و دانای به تمام امور بر این امر آنان گواه بوده که چه می گفته اند و چه می کرده اند. و سوم اینکه او برابر سنت آفرینش خود، توانایی گواهی اعضای فرد را علیه چنین فردی در این اعضا به ودیعه نهاده است و لذا باید به چنین امری ایمان آورد و دانست که خدای یکتا از اینکه اعضایی همچون گوش و چشم و دل در قبال آنچه که یک فرد می بیند یا می شنود یا باور می کند خواهد پرسید و این امری است که خدای یکتا طی آیه ی 36 سوره ی اسراء آن را متذکر گردیده است.

Ø         یَوْمَئِذٍ یُوَفِّیهِمُ اللَّهُ دِینَهُمُ الْحَقَّ وَیَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِینُ. (25) نور

 و در آن روز و پس از آن گواهی؛ خدای یکتا جزای چنین کسانی را به طور کامل و بر اساس حق خواهد داد و آنان خوب می دانند که خدای یکتا حقِ مبین و آشکار است.    پس مومنین لازم است و باید که بسیار مواظب باشند که در پی آبرو ریزی مومنی نباشند و مرتبط با این موضوع نسبت زنا به زنان مومن بی خبر از این کار ندهند که بی رو دربایستی و برابر کلام حضرت حق که بدان ایمان داریم هم مورد نفرین در دو دنیا قرار می گیرند و هم اینکه مشمول آن عذاب بزرگ می شوند که همانا این خداوند یگانه است که حق آشکار است و بر اساس حق سخن می گوید و عمل می نماید. در واقع در آن سرا تنها به اینکه اعضا علیه صاحبش گواهی دهند بسنده نمی شود بلکه جزای آنچه را که در این دنیا بوده اند و انجام می داده اند را نیز خواهند دید. چرا که خدای یکتا " مالک یوم الدین " نیز می باشد.