(ادامه گفتار شانزدهم بخش نتیجه گیری پایانی)

ت ) اینکه با توجه به موارد گذشته باید پیروی آیات خدا را در تمام امور نمود که همه در قرآن مبین مسطور است و به تمام آن آیات اعم از محکم و متشابه که همه حق و از جانب پروردگارمان است ایمان داریم: « وَهَذَا کِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ مُبَارَکٌ فَاتَّبِعُوهُ وَاتَّقُوا لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ (155)انعام.[1] ». // « کِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَیْکَ مُبَارَکٌ لِیَدَّبَّرُوا آیَاتِهِ وَلِیَتَذَکَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ( 29) صاد[2]». 

ث) این نکته را باید همیشه به یاد داشت که همانگونه که خدای یکتا برابر آیه 5 سوره ی قصص و ضمن رسالت پیامبر الوالعزم خود، حضرت موسی ع و رسالت برادرش هارون ع، گفته خود را تحقق بخشید و مستضعفان از بنی اسراییل را وارث فرعون و قوم طغیانگرش قرار داد و ...[3]؛ لذا به همان نحو این گفته ی خود را نیز که برخاسته از رسالت حضرت محمد ص بعنوان خاتم النبیین می باشد، آن زمان که بخواهد تحقق خواهد بخشید مبنی بر اینکه: او زمین را به بندگان صالحش به ارث خواهد داد: «وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الأرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ (105)انبیاء »؛ و تمام اینها بطور بسیار گزیده که به نوعی و بطریقی دیگر، اثبات حقانیت و استمرار رخداد غدیر می باشد اینکه؛ برابر بخش اخیر آیه 105 سوره انبیاء، بایسته است که در راس این بندگان صالح خدای یگانه؛ صالح نامی باشد تا اراده خداوندی برابر کلام متقن او تحقق یاید و ... بنابراین او کسی نبوده و نمی تواند باشد جز حضرت اباصالح المهدیعجل الله تعالی فرجه الشریف؛ یعنی ولی خدا از دودمان رسول اکرم ص و در واقع یعنی همان ولی مومنین و امام متقین و پیشواری مسلمین و ...؛ این امری است که بدان ایمان داریم و اینکه او تا آن زمان که خدا بخواهد و اراده اش بر ظهورش قرار گیرد؛ غایب از دیده ها می باشد.

ج) اینکه هر کس بار خود را بر خواهد داشت و لذا بر اساس آیات الهی قرآن کریم باید در امور و باورهای دینی اسلام به پیش رفت: « یَا أَیُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ (15) إِنْ یَشَأْ یُذْهِبْکُمْ وَیَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِیدٍ (16) وَمَا ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِیزٍ (17) وَلا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى وَإِنْ تَدْعُ مُثْقَلَةٌ إِلَى حِمْلِهَا لا یُحْمَلْ مِنْهُ شَیْءٌ وَلَوْ کَانَ ذَا قُرْبَى إِنَّمَا تُنْذِرُ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیْبِ وَأَقَامُوا الصَّلاةَ وَمَنْ تَزَکَّى فَإِنَّمَا یَتَزَکَّى لِنَفْسِهِ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِیرُ (18) فاطر با توجه به آیات 19-25  »؛    زیرا که پوشاندن حق یعنی آیات خدا، تبعات خود را خواهد داشت: «إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ مَا أَنْزَلْنَا مِنَ الْبَیِّنَاتِ وَالْهُدَى مِنْ بَعْدِ مَا بَیَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِی الْکِتَابِ أُولَئِکَ یَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَیَلْعَنُهُمُ اللاعِنُونَ (159) إِلا الَّذِینَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَبَیَّنُوا فَأُولَئِکَ أَتُوبُ عَلَیْهِمْ وَأَنَا التَّوَّابُ الرَّحِیمُ (160) بقره» // « إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْکِتَابِ وَیَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَنًا قَلِیلا أُولَئِکَ مَا یَأْکُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ إِلا النَّارَ وَلا یُکَلِّمُهُمُ اللَّهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَلا یُزَکِّیهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ (174) أُولَئِکَ الَّذِینَ اشْتَرَوُا الضَّلالَةَ بِالْهُدَى وَالْعَذَابَ بِالْمَغْفِرَةِ فَمَا أَصْبَرَهُمْ عَلَى النَّارِ (175) ذَلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ نَزَّلَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ وَإِنَّ الَّذِینَ اخْتَلَفُوا فِی الْکِتَابِ لَفِی شِقَاقٍ بَعِیدٍ (176) بقره»؛    و باز زیرا که برای هیچ کس یار و یاوری جز خداوند نخواهد بود: «فَلْیَنْظُرِ الإنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ (5)خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ (6)یَخْرُجُ مِنْ بَیْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ (7)إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ (8)یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ (9)فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلا نَاصِرٍ (10) طارق با توجه به تمام آیات آن »؛     و  اینکه هر کس باید بدنبال حق و کسب آن بر اساس آیات خدا باشد، چرا که از کسی مرتبط با دیگران سوال نخواهد شد: « أَمْ تَقُولُونَ إِنَّ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ وَالأسْبَاطَ کَانُوا هُودًا أَوْ نَصَارَى قُلْ أَأَنْتُمْ أَعْلَمُ أَمِ اللَّهُ وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ کَتَمَ شَهَادَةً عِنْدَهُ مِنَ اللَّهِ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (140) تِلْکَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ لَهَا مَا کَسَبَتْ وَلَکُمْ مَا کَسَبْتُمْ وَلا تُسْأَلُونَ عَمَّا کَانُوا یَعْمَلُونَ (141) بقره»، و ...

ج) اینکه برای سخن خداوند یکتا پایانی نخواهد بود: « قُلْ لَوْ کَانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِکَلِمَاتِ رَبِّی لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ کَلِمَاتُ رَبِّی وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَدًا (109) کهف ».

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته                             سید رضا شفیع اف به تاریخ 03/11/1392

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم. الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ وَلَهُ الْحَمْدُ فِی الآخِرَةِ وَهُوَ الْحَکِیمُ الْخَبِیرُ (1) سبا.

ویرایش شده در تاریخ 07/05/1400 ضمن شادباش عید سعید غدیر.

ویرایش دوم در تاریخ 27/12/1400 ضمن شادباش میلاد منجی عالم بشریت، اباصالح المهدی عج (نیمه شعبان 27/12/1400) که مصادف با روز جمعه که مسمی به نام ایشان است می باشد.

منابع:

- غدیر شناسی، دشتی. محمد

- چهل حدیث غدیر. شریفی. محمود.