نتیجه گیری گفتار چهاردهم: پس این یک نکته محکم قرآنی مبنی بر این که اینجا هم وظیفه پیامبر ص بعنوان بخش بزرگی از رسالتش؛ « ابلاغ » وحی به مردم بوده است، همانگونه که به این مهم یعنی ابلاغ و رساندن آیات وحی توسط پیامبر ص به عموم در قرآن بدان اشاره گردیده است. « وَأَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَاحْذَرُوا فَإِنْ تَوَلَّیْتُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّمَا عَلَى رَسُولِنَا الْبَلاغُ الْمُبِینُ (92)مائده با توجه به آیات 90-91.  «[1]  // « مَا عَلَى الرَّسُولِ إِلا الْبَلاغُ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا تَکْتُمُونَ (99) مائده با توجه به آیه ی 100 ».[2] و بدینگونه است در این رابطه   آیات 18 عنکبوت/ 44 و 46 شورا/ 39 احزاب/ 35 و 85 نحل/ 54 نور و ..

 و در ادامه بعنوان نکته ای و تاکید و تصریحی دیگر؛ آنجاست که خود آن حضرت  در ضمن خطبه ایراد شده در حماسه غدیر بر این امر صحه  می گذارد :

« از جبرئیل درود خدا بر او باد درخواست کردم تا مرا از اعلام « ولایت[3] » علی ع معاف بدارد. زیرا ای مردم می دانم که تعداد پرهیزگاران اندک و شمار منافقان فراوان است (دشتی. صص 38-43)... ای جمعیت انبوه مسلمانان، من علی ع را در میان شما، امام مسلمین[4] باقی می گذارم که او و فرزندان او «وارث» من تا روز قیامت می باشند همانا من « امر الهی » را که « مأمور ابلاغ » آن بوده ام به شما رسانده ام که حجت آشکاری بر هر حاضر و غایب است (دشتی. صص 38-43) ».

 (حاضرین)؛ « ... یا رسول الله ما گوش به فرمان، تسلیم، خشنود و پیرو می باشیم برای آنچه که از « طرف خدا » به ما « ابلاغ» کردی از طرف خدای خود و پروردگار ما پیرامون « ولایت علی » و « ولایت فرزندان » او که همگان از فرزندان اویند با تو بر این پیمان با قلبهای خود، با جان خود، با زبان خود و با دست خود « بیعت » می کنیم (دشتی. صص 38-43)و ... »

 (پیامبر اسلام ص) « ای جمعیت انسانها، امامت علی و فرزندان او را تا روز قیامت در میان شما باقی می گذارم و من به آنچه نسبت به « ابلاغ » مأمور بودم به شما رساندم[5] که بر هر انسان حاضر و غایبی و بر هر شاهد و  غیر شاهدی و بر هر کس که تاکنون متولد شده یا نشده « حجت » تمام شده است (دشتی. صص 38-43) ».

 نتیجه گیری دیگر بر اساس این مطلب یعنی خطبه غدیر اینکه بدین طریق و مفاد سخنان پیامبر ص می توان پی برد که رسالت آن حضرت، ابلاغ امر الهی در خصوص ولایت و امامت علی ابن ابی طالب و بدنبال آن ولایت و امامت فرزندان او بر امور مومنین و مسلمین بوده است.

 چهارم: اینجا ثبوت نظر شیعه بیشتر چشم انداز پیدا می کند مبنی بر اینکه : همانطوری که هر چیزی برای تداوم به دو اصل پیدایش و علل پایداری نیازمند است لذا در مسایل فکری و عقیدتی نیز به این دو اصل یعنی علت محدثه و علت مبقیه نیازمندیم. چه آنکه رسول خدا J بیاید مکتب را معرفی نموده[6]. ملت و دولت را با انواع تلاشها پدید آورد و پس از رحلت علت پایداری جهت تداوم راه و رسم او برای رهانیدن مکتب و سنت او از انواع گزندها نباشد. بدیهی است که ره آورد رسالت تاراج می شود.  پس رسالت بدون ولایت و امامت ناتمام است (دشتی. صص 38-43).