پاسخ پرسش سوم (ادامه گفتار سیزدهم(
پرسش سوم این بود که چرا امام علی ع امام پس از خود را معرفی نکرد و به همین ترتیب تا امام دوازدهم ع ؟
به طور خلاصه و فشرده باید گفت که پاسخ این پرسش به مقوله ی وحی باز می گردد. به عبارتی یعنی اگر پیامبر مکرم اسلام ص که خاتم النبیین است و بدان ایمان داریم؛ آمدند و برابر آیه ی 67 سوره ی مائده در روز غدیر از حجة الوداع، حضرت علی ع را به عنوان جانشین و ولّی مومنین پس از خود به دستور الهی معرفی کردند؛ از آن جهت بود که به ایشان همانند سایر آیات قرآن، این آیه هم برای رساندن به مردم به ایشان از جانب خداوند یگانه وحی و نازل شده بود و از آنجا که با بعثت ایشان، دین تکمیل و نعمت تمام شده بود، لذا بدیهی می نمود که وحی هم قطع شده باشد آن هم به آن خاطر که دیگر مقرر و مقدر الهی نبود که پس از ایشان رسولی بیاید که به وی وحی شود. و از این جهت است که قرآن کتاب آخرین است. پس پیامبر مکرم اسلام ص هم براساس همین وحی، علی ع را به دستور پروردگار به عنوان جانشین خود به مومنین در رخداد غدیر معرفی نمودند.
هم اکنون نتیجه گیری این که وقتی امر وحی قطع می شود، لذا هیچ کس از ائمه نمی توانسته امام پس از خود را به مردم معرفی نماید. چرا که این تنها خداوند است که به همه ی امور از پیدا و پنهان دانا و بیناست و او همانطور که در آیه ی 13 شورا گذشت، افرادی را برای دینش و برپا داشتن آن بر می گزیند، که این امر به عنوان جانشینان پیامبر ص که همان اولیاءالله و ائمه ی دوازده گانه باشند از حضرت علی ع شروع شده و به امام زمان عج که تا زمانی معلوم و معین که تنها خداوند یکتا از آن آگاه است، و زنده و غایب می باشد، پایان پذیرفته است.
البته پیرامون موضوع وحی باید گفت که خدای یکتا در قرآن کریم از سه نوع وحی سخن به میان آورده است. چرا که او با کسی از بشر سخن نمی گوید، و آنچه که مورد بحث بود که با نبوت حضرت ختمی مرتبت ص مشمول انقطاع گردیده است، همان نوع سوم وحی می باشد. یعنی این که خداوند به واسطه ی فرشته ی وحی – جبراییل (97 بقره) ، روح الامین (193 شعراء )– آیات خود را که همه در قرآن مبین است بر پیامبرانش تا پیامبر خاتم ص فرو می فرستاده است تا آنها ضمن خواندن و باور داشتنْ به مردم امت خود نیز برسانند تا به اذن و فضل الهی ایمان آورده: «وَمَا کَانَ لِنَفْسٍ أَنْ تُؤْمِنَ إِلا بِإِذْنِ اللَّهِ وَیَجْعَلُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِینَ لا یَعْقِلُونَ (100) یونس »؛ هدایت و از رستگاران گردند، در حالی که دو نوع دیگر وحی می تواند همچنان از سوی حضرتش جل عظمته آنگونه که بخواهد وجود داشته باشد: « وَمَا کَانَ لِبَشَرٍ أَنْ یُکَلِّمَهُ اللَّهُ إِلا وَحْیًا أَوْ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ أَوْ یُرْسِلَ رَسُولا فَیُوحِیَ بِإِذْنِهِ مَا یَشَاءُ إِنَّهُ عَلِیٌّ حَکِیمٌ (51) وَکَذَلِکَ أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ رُوحًا مِنْ أَمْرِنَا مَا کُنْتَ تَدْرِی مَا الْکِتَابُ وَلا الإیمَانُ وَلَکِنْ جَعَلْنَاهُ نُورًا نَهْدِی بِهِ مَنْ نَشَاءُ مِنْ عِبَادِنَا وَإِنَّکَ لَتَهْدِی إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ (52) صِرَاطِ اللَّهِ الَّذِی لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ أَلا إِلَى اللَّهِ تَصِیرُ الأمُورُ (53) شورا. »
نتیجه اینکه در تمامی امور باید آیات قرآن را پیروی نمود و یادآور این نکته شد که البته ائمه معصومین ع هر یک از امام هادی و ولی مومنین پس از خود به طریق دو مورد نخست مذکور در آیه ی 51 شورا به فضل الهی مطلع بوده اند؛ و لذا خواست و اراده ی خداوندی در مورد این برگزیدگان دوازدهگانه ی خود پس از رسول خدا حضرت محمد ص در طی زمان و با شهادت یا وفات هر یک از آنان متحقق می شده و برای مردم و مومنین زمانه عینیت می یافته که امام زمان و ولّی آنان کیست و ... این یعنی همان عترت پیامبر ص که در روز غدیر از حجه الوداع؛ ایشان پس از کتاب قرآن بدان به مومنین فرموده بود تا پایبند بدان باشند و آن را ماترک او بدانند و ترکش نگویند و به همگنان و آیندگان بگویند و ... بر حقانیت این امر و اراده ی الهی در این زمینه اینکه، چنانچه به تاریخ نظری بسیار اجمالی داشته باشیم خواهیم دید که خلفای جور هم در جهت به شهادت رساندن و یا محصور و محبوس نمودن این معصومین ع تا امام یازدهم اقدام می نموده اند و ...
