(ادامه بند پ از گفتار شانزدهم) 

 باز تمام اینها یعنی اینکه آنچه که می توانسته در رابطه ی با پیامبر خدا ص و نیز  در رابطه با جانشین حضرت محمد ص به اراده و امر الهی آن هم به عنوان ولی مومنین که توسط آن حضرت در غدیر از حجه الوداع به مومنین و مردم ابلاغ شد؛ مصداق، جریان و استمرار داشته باشد: «إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْرَاهِیمَ لَلَّذِینَ اتَّبَعُوهُ وَهَذَا النَّبِیُّ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَاللَّهُ وَلِیُّ الْمُؤْمِنِینَ (68) آل عمران»؛    همانا موضوع « ولایت» بوده، یعنی آنچه که در طول ولایت مطلق الله، پیامبر مکرم اسلام هم از سوی حضرتش جل عظمته بدان تحت نام ولایت رسول آراسته و به مومنین هم صریح گفته و خطاب شده تا بدانند که ولّی آنان خدا، رسولش و مومنین که در راس آنها اولین مومن به پیامبر ص و رسالت او یعنی حضرت علی ع است می باشد: «إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَهُمْ رَاکِعُونَ (55) مائده با توجه به آیه 56»؛[1]   و لذا آنچه می توانسته و می باید که در امر جانشین پیامبر خاتم ص  آن هم به نوعی در ادامه ی آیه ی 55 سوره ی مائده بعنوان ولّی بلا فصل مومنین و امام مسلمین پس از او جریان داشته باشد و بدان توجه و از آن پیروی شود همانا موضوع « ولایت» مومنین پس از پیامبر بر اساس ابلاغ آیه ی 67 سوره ی مائده که با معرفی حضرت علی ع توسط خاتم النبیین ص صورت گرفته، می باشد و سپس هم در ذریه ی او تا حضرت اباصالح المهدی عج به اراده ی خداوندی که در عین حال تعیّن سوره کوثر و عطای کوثر به پیامبر اسلام ص است که نتیجه ی ازدواج علی ابن ابیطالب ع با فاطمه ی زهرا س می باشد. چه اینکه خدای یکتا در ادامه یعنی در آیه ی 56 سوره ی مائده به روشنی بیان داشته که چه کسانی در زمره ی حزب الله می توانند باشند که از پیروزی یافتگانند؛ آری آن کسانی که خدا و فرستاده اش و مومنینی همچون علی ابن ابیطالب را که هم نماز می خواند و هم ضمن آن در رکوع زکات می دهد را به ولایت خود بر می گزینند: « وَمَنْ یَتَوَلَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ (56) مائده با توجه به آیه 55» [2] و ...

   جان سخن آن هم به عنوان یادآوری نخست اینکه، آنچه که بر اساس آیات الهی و بویژه آیات 55-56 سوره ی مائده؛ در شریعت محمدی ص به فضل الهی جریان داشته و بدان ایمان داریم؛ موضوع ِ « ولایت رسول الله »در ادامه و پس از « ولایت الله » که این مطلق است، بوده و نه عنوان « خلافت رسول »؛ و به تبع آن دو یعنی ولایت خدا و ولایت فرستاده اش، « ولایت مومنین » است (55 مائده)، امری که هم بر اساس آیه ی 67 سوره ی مائده در حجة الوداع از روز غدیر توسط پیامبر خاتم ص به مردم و مومنین ابلاغ شد و هم اینکه ضمن این ابلاغ طی خطبه ی آن روز، ایراد شده توسط آن حضرت ص به آگاهی مردم رسید مبنی بر اینکه: مولای مومنین ِ پس از او، همانا علی ابن ابی طالب می باشد، پس باید ولایت او را پذیرا باشند و به دیگر مومنین از همگنان و آیندگان این موضوع و ابلاغ الهی را برسانند و ... من کنت مولاه فهذا علی مولاه... و  دوم آنچه است که به موضوع « بیعت » صحابی پیامبر ص و سپس دیگر مومنین حاضر در رخداد غیر پس از ابلاغ وحی توسط پیامبر اسلام بر می گردد مبنی بر اینکه تمامی آنها با علی ابن ابی طالب ع بعنوان ولّی بلا فصل مومنین پس از نبی مکرم اسلام ص در حضور آن حضرت و فراتر از آن در محضر خداوندی « بیعت » کردند و این مهم چند چیز را دست کم می رساند؛ یکی اهمیت مقوله ی « بیعت » و ضرورت نگهداری آن در نزد خدای یکتا: « إِنَّ الَّذِینَ یُبَایِعُونَکَ إِنَّمَا یُبَایِعُونَ اللَّهَ یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدِیهِمْ فَمَنْ نَکَثَ فَإِنَّمَا یَنْکُثُ عَلَى نَفْسِهِ وَمَنْ أَوْفَى بِمَا عَاهَدَ عَلَیْهُ اللَّهَ فَسَیُؤْتِیهِ أَجْرًا عَظِیمًا (10) فتح با توجه به آیات 7-14»؛   دیگری مطیع فرمان خدا و فرستاده اش بودن، سوم دوری از تخلف و عهد شکنی و و نیز پرهیز از رو به سوی بدعت آوردن در دین و در اینجا مرتبط با مقوله ی جانشینی پپامبر ص و ...؛ اما اگر با توجه به تمام وقایع و شواهد تاریخی و مطالب فوق، خوب نگاه کنیم می بینیم که مولایمان؛ ولی مومنین و امام متقین و مسلمین، علی ابن ابی طالب ع، در دو مساله با پیمان شکنی ِ پس از بیعتِ بیعت کنندگان روبرو شدند؛ یکی مرتبط با مقوله ی « ولایت » وی، ابلاغ شده توسط خاتم النبیین ص در رخداد غدیر با تشکیل و تصمیم اهل سقیفه و دیگری مرتبط با مقوله ی « خلافت » ضمن مراجعه و بیعت مردم با وی بعنوان خلیفه ی چهارم ... که از نتایج این دو عملکرد ناشی از عهد شکنی و نگه نداشتن بیعتِ بیعت کنندگان مشمول امر به ترتیب این بود که اولی منجر به این شد که « خلافت » و « خلیفه » ی مسلمین به عنوان یک امر بدیع جای « ولایت » و « ولّی » مومنین را بگیرد و دومی با عنوان و اقدام گروه ناکثین منتهی به جنگ جمل و در ادامه خیزش خوارج و ... تسلط قاسطین بر امور مسلمین شود و ... علی ع به هنگام اصابت شمشیر ابن ملجم بر فرق سرشان، بجای آه و ناله این سخن را بر زبان جاری کند که: « فزت و رب الکعبه[3] » و ... اما خدای یکتا برابر سنت اش که در عین حال هدایتگر مومنین است: «وَلِیَعْلَمَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکَ فَیُؤْمِنُوا بِهِ فَتُخْبِتَ لَهُ قُلُوبُهُمْ وَإِنَّ اللَّهَ لَهَادِ الَّذِینَ آمَنُوا إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ (54) حج»، جامعه را از وجودِ هادی و ولّی، خالی نگذاشت: «وَیَقُولُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْلا أُنْزِلَ عَلَیْهِ آیَةٌ مِنْ رَبِّهِ إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِکُلِّ قَوْمٍ هَادٍ (7) رعد»، و از همان ذریه ی پیامبر خاتم ص تحت عنوان همان «عترت» که آن حضرت در رخداد غدیر پس از کتاب قرآن بدان به مومنین و مردم سفارش و تاکید کرده بود؛ کسانی را از امام حسن ع تا اباصالح المهدی عج که سرآغاز آن نتیجه ی ازدواج علی ع و فاطمه س  و در واقع تحقق آیات سوره کوثر بود و می باشد، برگزید و بر امت مسلمان و بلکه مردم قرار داد و ... لذا امید آنکه خداوند یگانه توفیق پیروی بیش از پیش از کتاب قرآن و سنت و عترت پیامبر اسلام ص را در هر حال به ما عنایت فرماید. ( آمین یا رب العالمین.)

 (ادامه گفتار شانزدهم بخش نتیجه گیری پایانی)

ت ) اینکه با توجه به موارد گذشته باید پیروی آیات خدا را در تمام امور نمود که همه در قرآن مبین مسطور است و به تمام آن آیات اعم از محکم و متشابه که همه حق و از جانب پروردگارمان است ایمان داریم: « وَهَذَا کِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ مُبَارَکٌ فَاتَّبِعُوهُ وَاتَّقُوا لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ (155)انعام.[1] ». // « کِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَیْکَ مُبَارَکٌ لِیَدَّبَّرُوا آیَاتِهِ وَلِیَتَذَکَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ( 29) صاد[2]». 

ث) این نکته را باید همیشه به یاد داشت که همانگونه که خدای یکتا برابر آیه 5 سوره ی قصص و ضمن رسالت پیامبر الوالعزم خود، حضرت موسی ع و رسالت برادرش هارون ع، گفته خود را تحقق بخشید و مستضعفان از بنی اسراییل را وارث فرعون و قوم طغیانگرش قرار داد و ...[3]؛ لذا به همان نحو این گفته ی خود را نیز که برخاسته از رسالت حضرت محمد ص بعنوان خاتم النبیین می باشد، آن زمان که بخواهد تحقق خواهد بخشید مبنی بر اینکه: او زمین را به بندگان صالحش به ارث خواهد داد: «وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الأرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ (105)انبیاء »؛ و تمام اینها بطور بسیار گزیده که به نوعی و بطریقی دیگر، اثبات حقانیت و استمرار رخداد غدیر می باشد اینکه؛ برابر بخش اخیر آیه 105 سوره انبیاء، بایسته است که در راس این بندگان صالح خدای یگانه؛ صالح نامی باشد تا اراده خداوندی برابر کلام متقن او تحقق یاید و ... بنابراین او کسی نبوده و نمی تواند باشد جز حضرت اباصالح المهدیعجل الله تعالی فرجه الشریف؛ یعنی ولی خدا از دودمان رسول اکرم ص و در واقع یعنی همان ولی مومنین و امام متقین و پیشواری مسلمین و ...؛ این امری است که بدان ایمان داریم و اینکه او تا آن زمان که خدا بخواهد و اراده اش بر ظهورش قرار گیرد؛ غایب از دیده ها می باشد.

ج) اینکه هر کس بار خود را بر خواهد داشت و لذا بر اساس آیات الهی قرآن کریم باید در امور و باورهای دینی اسلام به پیش رفت: « یَا أَیُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ (15) إِنْ یَشَأْ یُذْهِبْکُمْ وَیَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِیدٍ (16) وَمَا ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِیزٍ (17) وَلا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى وَإِنْ تَدْعُ مُثْقَلَةٌ إِلَى حِمْلِهَا لا یُحْمَلْ مِنْهُ شَیْءٌ وَلَوْ کَانَ ذَا قُرْبَى إِنَّمَا تُنْذِرُ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیْبِ وَأَقَامُوا الصَّلاةَ وَمَنْ تَزَکَّى فَإِنَّمَا یَتَزَکَّى لِنَفْسِهِ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِیرُ (18) فاطر با توجه به آیات 19-25  »؛    زیرا که پوشاندن حق یعنی آیات خدا، تبعات خود را خواهد داشت: «إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ مَا أَنْزَلْنَا مِنَ الْبَیِّنَاتِ وَالْهُدَى مِنْ بَعْدِ مَا بَیَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِی الْکِتَابِ أُولَئِکَ یَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَیَلْعَنُهُمُ اللاعِنُونَ (159) إِلا الَّذِینَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَبَیَّنُوا فَأُولَئِکَ أَتُوبُ عَلَیْهِمْ وَأَنَا التَّوَّابُ الرَّحِیمُ (160) بقره» // « إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْکِتَابِ وَیَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَنًا قَلِیلا أُولَئِکَ مَا یَأْکُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ إِلا النَّارَ وَلا یُکَلِّمُهُمُ اللَّهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَلا یُزَکِّیهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ (174) أُولَئِکَ الَّذِینَ اشْتَرَوُا الضَّلالَةَ بِالْهُدَى وَالْعَذَابَ بِالْمَغْفِرَةِ فَمَا أَصْبَرَهُمْ عَلَى النَّارِ (175) ذَلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ نَزَّلَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ وَإِنَّ الَّذِینَ اخْتَلَفُوا فِی الْکِتَابِ لَفِی شِقَاقٍ بَعِیدٍ (176) بقره»؛    و باز زیرا که برای هیچ کس یار و یاوری جز خداوند نخواهد بود: «فَلْیَنْظُرِ الإنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ (5)خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ (6)یَخْرُجُ مِنْ بَیْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ (7)إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ (8)یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ (9)فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلا نَاصِرٍ (10) طارق با توجه به تمام آیات آن »؛     و  اینکه هر کس باید بدنبال حق و کسب آن بر اساس آیات خدا باشد، چرا که از کسی مرتبط با دیگران سوال نخواهد شد: « أَمْ تَقُولُونَ إِنَّ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ وَالأسْبَاطَ کَانُوا هُودًا أَوْ نَصَارَى قُلْ أَأَنْتُمْ أَعْلَمُ أَمِ اللَّهُ وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ کَتَمَ شَهَادَةً عِنْدَهُ مِنَ اللَّهِ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (140) تِلْکَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ لَهَا مَا کَسَبَتْ وَلَکُمْ مَا کَسَبْتُمْ وَلا تُسْأَلُونَ عَمَّا کَانُوا یَعْمَلُونَ (141) بقره»، و ...

ج) اینکه برای سخن خداوند یکتا پایانی نخواهد بود: « قُلْ لَوْ کَانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِکَلِمَاتِ رَبِّی لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ کَلِمَاتُ رَبِّی وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَدًا (109) کهف ».

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته                             سید رضا شفیع اف به تاریخ 03/11/1392

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم. الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ وَلَهُ الْحَمْدُ فِی الآخِرَةِ وَهُوَ الْحَکِیمُ الْخَبِیرُ (1) سبا.

ویرایش شده در تاریخ 07/05/1400 ضمن شادباش عید سعید غدیر.

ویرایش دوم در تاریخ 27/12/1400 ضمن شادباش میلاد منجی عالم بشریت، اباصالح المهدی عج (نیمه شعبان 27/12/1400) که مصادف با روز جمعه که مسمی به نام ایشان است می باشد.

منابع:

- غدیر شناسی، دشتی. محمد

- چهل حدیث غدیر. شریفی. محمود.